yakarak içimi alaz alaz genzime yükselip, imiðime çöküyor acý bacadan farksýz nefes borum sýdýyor gözlerimde çekik ceylan gözlerin karlarýn erime mevsimi sanki zamanýn silip süpüremiyeceði çekip atamýyacaðý hâr aþktan öte evlât sevgisi bu yüreðimde kurþun eriten birisi var ...
bilmem; susarken dilin,kanayýp ýsýnmýþtýr senin de belki içten bir yerin benim kadar olmasa da yarýsý ben bedeninin ne de olsa baban deðil miyim sana canýndan can veren yalnýzca annen deðil elbet o yüzden sýzlýyor yüreðim akýyor gözlerimden tuzlu þerbet kýrýk bir toprak testi sanki bedenim ...
hiç sebepsiz dokunur bilirim böylesi acýlar ne suçu var ki dalýnda meyvenin gönül iþte geziniyor portakallar narlara bakýyor narlar portakallara ve iþte göz yaþlarým hiç sebepsiz akýyor akýyor oysa dolanýp ayný bahçeyi koparsaydýk meyveleri dalýndan çektiðince gönlümüzün birleseydik çiçeklerin topunu ve koklasaydým sindire sindire tutup saçlarýndan içime evlât kokunu...
yalnýzca hasret koymak adýný bunun doyurur mu yüreðini bir babanýn iþte çöller böyle kurak, ciðerimde dallanýp budaklanan bir kaktüs gibi býraktýn hatýraný, içimde kurþun eriten birisi var yanýp tutuþuyor bedenimin her yaný...
ey zalim ana; evlâdým için aðlarken ben içim yana yana Ýyi der mi ki hiç yüce tanrý sana ?!
Þaban AKTAÞ 08.11.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
Şaban Aktaş (Homerotik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.