Gafil…
Ne bayraðýn gölgesi düþüyor üstüne
Ne marþýn kalmýþ dilinde
Öyle gür öyle hür
Avazý çýktýðýnca
Pýsýrýk, zavallý
Ilmik dolanmýþ sandým
Dokuz boðumunu yitirmiþ
Iþtahý bol boðazýna
Dedenin babasýna sövüp
Babanýn babasýný övmekle
Ceddine sahip mi çýktýn
Yoksa
Yoksa sövdüðünü göreni
Övdüðüne sövmeye
Yol mu buldun
Düz ayak
“Sana dar gelecek makber”
Dilinin çatalýnda çýngýrak
Ya sus adam akýllý
Yahut bekle makberi
Nasýlsa topraðýn bol olacak
…
Mavi gözlü adam mý yansýn þimdi
Yahut hangi kürekten vazgeçsin koca Reis
Koyver gitsin "düþen yapraktan bile haberi olan"
Koyver yürüsün Kýzýldeniz gafilin üzerine
Ve Viyana tanýmasýn bile
Doðu batý’yla buluþsun ya bir daha
Üç beþ çapulcunun
Aðzýna doldurduðu laf-ý güzafa
Lanet etsin kan kokan toprak
Lanet etsin þüheda
Hortla Tevfik
Yahut bul bir yol
Dol ruhlara
Ki þafaklar vazgeçmeden ufkumdan
Sövene dilsiz kalmasýn
And verdiðimiz milli misak
…
Yalanmýþ
Bugün anladým
“Izindeyiz”
Diyenler el ense
Baldýrý çýplak
Denize nazýr malaklara nazire
Yayýlmakla ömür tüketmiþ
Ota çimene
Sen demiþsin gibi
Kurgulu yalan pazarlarýnda
Senden öncekileri
Hadsiz ipe çeken
Kaç nesil daha büyütecek
Bu ehli embesil