Ne kül oldum ne yangýn. Beni böyle köz býraktýn yaþamak! Aþkýn gür ýrmaklarýnda.
Düne küskün, Güne yorgun, Yarýna çýkarým yok.
Bir ömürden elde kalan Mýsra dizme mahareti, Oysa iki sözcüktü Dilimin tüm zahmeti. Ama boyu yetmedi Duvarýný aþmaya, Yýkamadý bir türlü Korku denen illeti.
Benim ahmak yüreðim Deðirmen taþý gibi Döner ha döner þimdi. Oturup söz deryasýndan, Damla ayýklar.