İstanbul' da Seninle

Ýstanbul’da seninle maviliðin aynasýnda kaynasak
Saatlerin rikkatlerinde, düþlerin sözlerinde kapansak
Üsküdar’ýn dudaðýna konan, acý aþklarýn yanaðý olan:
Kýz kulesinin hüzün yutan duvarlarýna fýsýldasam seni
Gözlerimin nemlerini, gönlümün nezlesini,
Ýstanbul’un uzaklýðýnda ki kanlý alýnlara atsam

Ýstanbul’da seninle mazinin kapýsýný açsam
Eski göz yalýlarda, eski söz anýlarda soluklansam
Haydarpaþa’nýn demir diþinde yutularak
Karacaahmet’in sessizliðini ruhumuza gömerek
Selimiye nin asker yankýsý kulaklarýmýzda dinerek
Sahillerin soðuk esintisi kalbimizde sinerek yürüsek

Ýstanbul’da seninle kuþlarýn kanatlarýnda kollarýmýzý açsak
Ufuklarýn mavi perdesini yýrtarak geleceðe kaçsak
Gözlerin gözlerimde ezilerek uzaklýklarýn düþlerini içsek
Ýstanbul anýlarýn sahnesi okunur, geleceðin menzilleri dokunur
Ýstanbul’da seninle ahdetin örgüsünde sözlerimizi yaslasak
Ýstanbul’un kalýn ense kökünde hayatýn dizini çürütsek
Ýstanbul’un özünde buluþarak varlýðýmýzýn aynasýný savursak

Özkan Karaca


Sosyal Medyada Paylaşın: