Gün geceye döndü ve burkuldu yürek Iþýklarý sönerken þehrin kederlendim Bu kentin uykusu aðýrmýþ Sen giderken öðrendim.
Zift gibi bir yalnýzlýkla, Kömür tozu bir kedere Yüzü koyun kapaklandým, Duru sularda kirlenip Çamurlu suda paklandým.
Vurasým yok sazýn teline bile Ben bu kadar uzaðýndayken dokunmanýn Eline bile. Hangi düþün ardýna düþtüysem O türküye tökezledim, "Ay düþünce denize" Suretini izledim.
Ben burada küle döndüm Sen orada ele döndükçe Sesime vurdum neþteri Susmalarým dirildi Sana "gitme" demenin Belki kýrk çeþidini Ezberledim ama Söyleyemedim.
Þimdi tüm vücudumu Kan diye dolanan sabýr Boðulup her kýlcalýmda Kendini can havliyle Yüreðime atýyor.
Yürek sana atýyor Yürek kana batýyor Sen giderken yaðan o yaðmur Beni hâlâ ýslatýyor...
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.