Ne zaman gitmek istediysem senden
Gidemedim bir adým ötene
Batmayan güneþ gibi
Her daim yazým oldun
Kýþýmda yazdýðým þiirimde
Gökyüzümdün engin semalarýnda süzüldüðüm
Kah parçalý bulutlu saðnak saðnak döktüðüm
Kah kýzýlýnda þafaðýn umutlarýmý söktüðün
Yine de yazým derim sana
Kor kor ateþinde yüreðimi saran
Sardýkça yok oluþa hazýrlayan
Asýrlardýr dilimdeki ezberim
Ne çare bilirim
Yok sende bir yudum kalmýþ sevgim
Var sende bir emanetim
Versen ölürdüm
Vermedin yine öldüm
Bir çift kumru görür sýzlanýrým
Ah...! Onlar kadar olamadýk ya
Aþktan utanýrým
Son dediðim yerde
Tekrar tekrar baþa sarar sancýlarým
Seni içiyorum avuç avuç
Baþkasýna atan yüreðini
Ýhanetin, riyanýn zehir zemberek zevkini
Anlamýyor musun?
Her dem bana doluyorsun
Ben senden boþalýyorum
Tut ki bin parçaya bölünmüþüm
Her parçam bütününü arar
Güneþten kopmuþ yýldýzlar gibi
Þiirim hece hece sana aðlar
Yazým derim sana yazým
Üþüyen yüreðimi ýsýtamayan
Acýma ýþýk mevsimim
Bilirim hiç batmayacak güneþim.
Þükran AY
03/11/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.