İSİMSİZ ÇELİŞKİ...

Ýsimsiz Çeliþki...

“Varolduðuna inandýrýldýðýmýz herþeye bir isim verirken ahkâm kesiciler,
Halâ kesin gidiþ dönüþler yapmakta içimde birileri,
Adý konulmamýþ bekleyiþlerin tarifsiz yönlerine.”

Ne ben kendim deðilim, ne sen bensin aslýnda.
Ne biz vardýk kendi hayatlarýmýzda,
Ne de bir adýmýz anýlýrdý zamanlý zamansýz mekansýzlýklarda...
Kimsenin umurunda olmak umurumda deðilse artýk,
Kimse olmak da, o kadar kimsesiz bir cümle yýrtýp attýðým sayfalarda.
Yalnýz deðilim biliyorum,
Kendim varým terkedilmiþ her yerimde...

Sen, býrakýp gittiðin kadarsýn hâlâ içimde,
Ne senden fazla ne benden biraz eksik.
Düþünürüm,
Ýnandýklarýmdan ötürü inanmam kendime,
Ýnanmam bundan böyle ben de,
Kendime kendimce söylemediklerime.
Ýþkence yorgunu sorgularda kurgulanmýþ yalanlar,
Ýþkencede yorulmuþ kurgulanmýþ sorgular.

Baðýr öyleyse...
Akýþkan deðil midir hayat denen bu rezillik,
Geçiþip durmaz mý saatler birbirinin yolundan,
Alýr mý bir dakika baþka birinin yerini,
Zaman, zamana zaman verir mi,
Zaman, hayata zaman verir mi,
Bir de üstüne üstelik,
Biri kalkýp bu keþmekeþi kendi gözleriyle görür mü...
Olur mu...

Bütün ilhamlarýn kaynaklarý kurudu, sadece hüzün mü kaldý bit pazarý artýðý,
Ne kadar ben varsa artýk kendim deðilim duymuyor musun
Kendi içimizde yabancýlar kadar misafir duruþluyuz kendimize görmüyor musun,
Sensizliðe ikimizi yolcu ettikten beri.

Ne ben kendim deðilim, ne sen benim yanýmda,
Ne ben kendi içimde ne sen hep uzaðýmda
Ne biz hep buradayýz ne hep sensin bizimle
Ne kimseyi severim ne senden vazgeçerim,
Ne bulurum kendimi ne sende kaybederim.

Adý konulmamýþ sebepsiz bekleyiþlerin dile vurumu bu hasta ruh halim,
Yazmadýðým bütün kelimeler bilsin ki sensin bizim tek vebalim(iz)...

Ýkimizin de sevdiðimiz sen deðiliz artýk...

Ekim 2007 Alpaslan ÖZTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: