YOLUN BAŞINDA BEKLEMEK...
“Yolun baþýnda bekledim,
Önce sana,
Sonra sola,
Sonra tekrar sana baktým, kimseler gelmiyordu,
Ve yürüyüp ömrümün ortasýna kadar tekrar sana baktým…”
Telefonsuz köylerdeki sesler kadar sahipsizim þimdi durup dururken,
Yanlýþ numara bile deðilim belki de
Rehber kayýtlarýnda kaybýma rastlanmýyor…
Bütün devrik cümlelerin öznesinde ben varým,
Eylemler fiili meçhul,
Yüklemlere aðýr vebal yüklenmiþ…
Heceler þaþýrmýþ yerlerini,
Dilimizin imhasý bozulmuþ.
Ekmek üstü birkaç satýr þiirimsi,
Buram buram tazecik bir yalnýzlýk kokuyor, dumaný üstümde…
Aþka dair kitaplarýn hiçbir sayfasýnda rastlamadým kendime
Senli satýrlarda boðuldum benli belirsiz.
Durmaz oldum noktalarda,
Eslerini kaybetmiþ notalarýn içinden fasýllar geçiyor zamanlý mekânsýz
Susuz kadehler kalkýyor bilinmezlerin þerefine
Örtülerine loþluk sinmiþ mezesiz masalarda…
Topal bir sandalyenin sallanan yanýyým,
Belki bir ömür parçasý konsa dinecek sarsýntýsý,
Belki de kesilecek kangren ruhlu konsomatrislerin çirkin kahkahalarý,
Mezbele bir kasap dükkâný gibi
Duvarlarý çaresizlik renginde,
Korkarak yürüdüðüm koridorlarýn sonunda
Bir kürtaj bekliyor ömrümü, içinden seni alacaklarý…
Kocaman tokmaklarýn kýrýlmýþ kapýsýyým,
Ýçinden kim bilir kaç kere geçemediðim karanlýk dehlizlerdi sana açýlan,
Sen miydin, hayallerim mi bilmem binlerce kez yüzüme kapanan,
Sesi gözlerimde çýnlayan zilleri kimseler duymadý,
Kimseler görmedi kokusunda titrediðim kibritleri,
Kimseler okumadý el altýndan daðýtýlan el ilanlarýmý,
Bütün kayýplar kendini buldu da acýyan yanýmda,
Bir seni bulamadýlar mesaisi bitmiþ polis anonslarýnda…
Umut kadar tükenmez yokluðunla kol kola geldim yolun baþýna,
Önce sana,
Sonra sola,
Ve sonra uzun uzun uzaklara…
Kimseler yoktu gözümün dokunduðu her yerde…
Alpaslan ÖZTÜRK
Þubat 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.