....AĞAÇTAN İNSAN'A...

Tatlý bir meltem esiyordu ortalýkta..
Geldi, bir þeyler fýsýldadý kulaklarýma..
Cennet ormanýnda, grev baþlamýþ;
Aðaçlar yapraklarýný dökmüþ...,
Benliklerini kurutmuþlar...
DERS OLSUN DÝYE ÝNSANLARA..!
Baharken baþlamýþ bir çöl mevsimi...
Aðaç konuþmuþ hey insanlar duyun sesimi...
Yapraklarýmý dallarýmý size vermedimmi ?
Ya meyvelerimi....
Siz yine insafsýzca , acýmasýzca...
KESTÝNÝZ BENÝ..
Benimde caným var, bende sizler gibiyim..,
Yoksa her mevsim deðiþik giyinirmiyim..?
Atmosrerinizi dengeleyen bir çok eþyanýzý veren..,
BEN DEÐÝLMÝYÝM...
Ben olmasam ne yaparsýnýz ...?
Su basar ürün vermez tarlalarýnýz...
Ne yemeðiniz olur ne ekmeðiniz..
Biraz düþünürseniz beni anlarsýnýz ..
Benim sizin doða arkadaþýnýz...
Grev yaparsa bütün aðaçlar..,
K upkuru olur toprak..
Yerküre çatlar ..
Hiç bir canlý yaþayamaz..
Ne hayvanlar kalýr nede insanlar..
Anladýnýz deðilmi benim kýymetimi ..
Alýn yine koparýn meyvelerimi..,
Lakin bir þartým var ..,
O nu ifa edin..
Kestiðiniz her kuru aðacýn yerine ...
BÝR FÝDAN DÝKÝN..
Gelin yine kolkola olalým beraber..
CENNET ORMANI OLSUN,BAKTIÐINIZ HER YER....
Sosyal Medyada Paylaşın: