GİTTİĞİNDE HÜZÜNDÜ!...

Sen geldiðin zamanda, yapraklar dökülmüþtü,
Ýlk gözüme iliþen, ay, misali yüzündü.
Yüreðim öbek öbek, yerinden sökülmüþtü,
Geldiðinde mevsim güz, gittiðinde hüzündü!...

Gözümde can ýþýðý, baþýmda taç gibiydin,
Beklediðim sadece ahd’e dair sözündü.
Oysa sen yüreðimde, sanki bora, tipiydin,
Geldiðinde mevsim güz,gittiðinde hüzündü!...

Dilim söylemez artýk, sana ait bir lafý,
Senden geride kalan, ümit deðil közündü,
Biraz vefa dolsaydýn, belki aþardýk Kaf’ý,
Geldiðinde mevsim güz,gittiðinde hüzündü!...

Gönül kapýsý kýrýk, çalma sakýn bir daha,
Sahne erken kapandý, bu da en son kozundu,
Gözümde yaþ koymadýn, akanla taþtý vaha,
Geldiðinde mevsim güz,gittiðinde hüzündü!...

Gözlerimde sýzým var, yüreðimde intizar,
Sakýn deme bir daha, belki alýn yazýndý.
Belki bir gün sevgilim, diyebilmekte karar!
Geldiðinde mevsim güz,gittiðinde hüzündü!...

ZEHRA BARDAKCI
01/11/2008

Sosyal Medyada Paylaşın: