Gittiðim yerlerde yine sen vardýn.
Akan derelerde, yeþil dallarda,
Kývrýlýp giden o dar yollarda,
Bakarken etrafa yine sen vardýn.
El, yüz yýkadýðým o pak pýnarda,
Zihnim tur atarken eski yýllarda,
Çocukluðum koþuyor karþý baðlarda
Yazýda, yabanda yine sen vardýn
Riyasýz insanlar, aðaçsýz daðlar
Kuruldu sofralar, ballar ve yaðlar
Saç ekmeði, kavurma, aðlýyor sazlar
Tezenede, telde yine sen vardýn.
Ýçtiðim ayranda, yediðim aþda,
Selâm verip hatýr soran yoldaþda,
Ýster ihtiyar ister genç yaþda
Gördüðüm yüzlerde yine sen vardýn.
Bak þurada bir kayýsý, ötede kiraz
Çiftliði gezinip, dolaþtým biraz
Bu ne aðacýdýr yaprak turkuaz..?
Sarýda, yeþilde yine sen vardýn.
Þu tarlalar, þu bahçeler þu ova.
Kimlere aþ verdi, kimlere yuva!
Þükredip atam’a ederim dua.
Okuduðum dualarda yine sen vardýn.
Bu duygu harmaný yazmakla bitmez.
Sevdam yýllanýr da þiddeti gitmez.
Çýkar mý gönülden, özlem terketmez.
Hasrette, özlemde yine sen vardýn
Gün veda ederken bizim ellerde,
Turuncu hakimdir hep enginlerde.
Birazdan yýldýzlar doðar göklerde
Doðan ayda, yýldýzlarda sen vardýn.
Necati Dikmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.