ceviz ağacı

Topraðýn koynundan çýkan küçük bir fidandým.
Toprak anamdý,köklerimi devamlý emziriyor,.
Beni besliyor büyütüyordu…
Ben ise dolu dizgin geliþiyordum!
Günden güne mavi ufuklara yükseliyordum.
Her gün toprak anam bana ninniler söylüyordu:
Küçük fidaným büyüsün tomurcuklar açsýn, ninni…
Sepet, sepet yemiþler versin ninni!
Dallarýna kuþlar konsun ninni.
Anamýn kardeþleri de beni çok seviyorlardý,
Yaðmur teyzem beni kucaðýna alýyor,
Güzelce yýký yor,köklerimi suluyor.
Güneþ dayým sýmsýcak ýsýtýyordu!
Esertilip besertili yordum.
Geçen zamanla ben görkemli bir ceviz aðacý oldum.
Tomurcuklarým ceviz oldu,
Sepet,sepet topladýlar cevizlerimi…
Seherde uçan kuþlar dallarýma kondu,
Yeþil yapraklarým gölgelik oldu,
Ýnsanlar serinledi gölgemde.
Yýllar, yýllarý kovaladý…
Her dibime geliþlerinde sevgiyle baktýlar bana,
Bende sevgiyle neyim varsa ikram ettim onlara!
Mesafeyi yuttu zaman…
Beni seven koklayan insanlar,
Nedamet duymadan,
Ellerinde baltayla çýkageldiler:
Birbirlerinin baktýlar yüzüne,
Nede harika mobilya yapýl ýlýr dediler…
Kalbim ihaneti bilmedi amma,
Tanýþtý garip bir ihtirasla.
Yalvardým ne olur bana kýymayýn!
Canýmý yakmayý, dedim.
Yo! olmaz dediler, dibimden kestiler.
Feryadýma kulaklarýný týkadýlar,
Göz yaþlarýmý görmediler!
O güzelim insanlar,
Canavarlaþmýþtý sanki…
Sonra kolumu kanadýmý kýrdýlar, hýzarla biçtiler.
Mobilyacýya sattýlar beni,
Çocuklara beþik yaptýlar…
Beþik her sallandýðýnda titrer yüreðim,
Zannederim ki, rüzgar sallýyor dallarýmý!
Bebeðe söylenen ninniler ise, toprak anamý anýmsatýr:
Þimdi ise dua ederim bebeðe,
Ne ihanete uðrasýn, ne ihtirasa…
Sadece sevsin ve sevilsin,
Hayat onun için güllük gülistanlýk olsun!

ÞÜKRAN BEÞIÞIK

Sosyal Medyada Paylaşın: