Topraðýn bir yerine düþtüðüm gibi
Neresine düþtüm zamanýn
Týrnaðý sökülüyor her anýn
Gurbetti bir dað ötesi
Orman uðultusu, kuþ sesi
Berraktý sularý bizimkinden
Bire üç alýrlardý ekinden
Geçmezdi uçak tepelerinden
Libaslarý yünden
Düþman olup kediye
Dediler mi bu et benim diye
Merak ettim þimdi
Ne götürürlerdi hediye
Kim dedi ilk kez bu benim
Ne diye
Bilirim ne pil bilirdiler, ne zil
Çiçekleri kalmazdý çardakta sefil
Rüzgarlarý ayný mýydý
Eser miydi efil efil
Onlarda mý güvenmezdi
Kimi tutarlar kefil
Yaprak sarýp yaraya
Bakýp güneþe aya
Sahip çýkýp yýldýzlara
Verir miydiler kiraya
Sahi göle çalar mýydýlar maya
Bir özlem duya duya
Sordum söylemediler
Gözlerinden anladým
Daha çýkmamýþlardý aya
Onlar görmezmiþ derin rüya
Biz çok þey biliyoruz
Adam olduk güya....
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.