yaþamadan tatmadan burukluðunu öyle ya anlatmak çok zordur hüznünü yaþamýn doruklarýn eteklerinden nice ki inmiþse verandanýza sis siz sallanan koltuðunuzda yaþ bozumundan arta kalan hüznü yaþamaktasýnýz kýzýldan dönme sarýdýr artýk dallarýnýzda renkler
bilirsiniz sokaðýn köþesindeki kestane kebapçýsýný sarýlmýþ birbirine þu genç iki insan þuh adýmlarken ýslak kaldýrýmlarý gülümseyen ruhlarla el sallar size sabah sabah hüznün kýraðýlarý dikenlerinden sýyrýlmýþ þu kestane aðacýnýn yaptýðýna bak ne de coþkundu gövdesi gür ve doluydu dallarý hani demin gibi þimdi yorgun ve çýplak
gülücükler daðýtýlýrken zamanýn birinde kucaðýnda bir ananýn þimdi baþka baþka anlatýyorlar kalemden çýkan kara izleri yaþamýn
güz çiçekleri kadar yýlgýn bað bozumu kadar yapýþkandýr artýk rüzgarý yaþamýn
1 kasým 2008 Denizli Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.