Evcilik

Yeniden dönelim o küçük parmaklara,
O pembe yanaklýlar olalým yine
Camdan seyredelim birbirimizi,
Kýzarsýn yanaklarým,
Bana el sallayýnca sen

Ben örtüyü yürüteyim ablama çaktýrmadan,
Sen mutfaktan aþýr üç beþ yiyecek
Sorarlarsa sen Ayþelere ipe,
Ben Ömerlere top oynamaya
Dur bir de ayran yapayým sana
Mayasý yeni tutmuþ yoðurttan

Þöyle yoldan uzak bir yerinde bahçenin,
Dut aðacýn gölgesi altýna mesela
Serelim turuncu kareli sofra örtüsünü
Sen hazýrlarken yemekleri,
Bende iþe gideyim yalancýktan.

Ben baba olayým, sen anne
Oyuncak bebeðin oðlumuz olsun
Ben ikinize uydurma masallar anlatýrken
Ayaklarýnda uyut aðlayan bebeðimizi.


Sonra uzanalým yan yana,
Gözlerimiz birleþsin gökyüzünde
Ben bulutlarý hayvanlara benzetirken
Elimi tut sen birden bire.

Kýrmýzýya kesen yüzümle
Utangaç tebessümler yollarken sana
Sen yaþýndan büyük laflar et bana;
— Büyüyünce hiç ayrýlmayalým olur mu?

Annen balkondan çaðýrýrken seni
Akþam olmuþ farkýna bile varmamýþýz
Nasýl yaptýysam öpmüþüm seni yanaðýndan
Ayný o filmdeki kýz gibi bakmýþsýn gözlerime
Ben o an dünyanýn en mutlu yerinde.

Kaçar adýmlarla evine koþarken
Arkandan öylece bakakaldým ben.
Ablama onunla biz evlendik dedim
Okþadý baþýmý, sevdi, güldü.
Annem duyunca bir temiz dövdü.


Ýþte o zaman anladým.
Sevmek zordu, acýydý, yasaktý
Ama tadý dondurmadan bile güzeldi
Hele senin yanaklarýndayken…


lacivert

Sosyal Medyada Paylaşın: