ses...
Gecenin matemini,yine bir ses bölüyor,
Bölüyor da derinden saplanýyor yüreðime.
Ne bir isyan,ne vaveyla,ne nara,
Bu ses öyle keskýn,iþliyor benliðime.
Ey ! Sessizliði bölen,garip ve dertli týný,
Ulaþtýðýn bu yürekteki , derin kalp yangýný.
Anladým ki , beným gibi cefakar ve yitiksin,
Ahvalini sahibinin arz etmekten bitiksin.
Benim gibi,derdinden aðlamaya utanýrsýn da
Gülerken gözlerin,kalbin vefasýz yasýnda.
Yýkarak zindanlara eþ karanlýk mabedými,
Koþtum geldýðin yöne ve buldum sahibini.
Ýþte þimdi yanyanaydý bu vefasýzzedeler,
Bu ne illet acýdýr ki birbirine benzer.
Hicran içinde sabahladýk iki gönül dostu,
Aðrýyan kalp acýsýna merhemdi,dost omuzu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.