hammal...
Eyvah ! Bu derd_i gönül bana nereden geldi,
Var olan tüm dertlerim,zaten bana yeterdi...
Ne kadar zor sevdan,ne kadar da büyük,
Altýnda hamal benim,benimdir bu yük.
Vakit dar,yol uzun,mekan ýssýz mý ýssýz,
Ezilirken koþuyorum,dursuz duraksýz.
Bu sevdamýn ezgisinde ,hüzün ve keder,
Emdiðim süt, burnumdan geliyor yer- yer.
Olmadý gönüllüsü,ilk ve sonum bilirim,
Çökmüyor omuzlarým,kuruyorken dilim.
Varýlmaz hedeflerim,artýk çok gerilerde,
Emanet verýlmeli, asýl Hak sahibine.
Heyhat ! Yük kendini mukaddes yükten saymýþ,
Mukaddes yüke hammal,bir tek bu garibanmýþ.
Ve gözlerim kapýndadýr,kulaklarým sesýnde,
Sona yakýnlaþtým ya, aldýðým her nefesimde.
Bir ilahi daveti , arzuluyorken hammal,
Mukaddes sayýlmýþ yük,bekliyor selesinde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.