Hiç seni duymayacak şair... Ve bu şehir.

Þiir bilmez bu kent
Düþlere karanlýk sustu
Konuþ yaðmur
Konuþ bulut
Aç göðüslerini toprak
Hani o çocuk
_Hadi çocuk
Sende uzan dudaklarýnla
Ananýn göðsüne
Öpe öz hilal meme uçlarýna dokun
Sende þiirini okur musun?

Ýçimde ki duygu
Yalnýzlýða öfke saçar
Susamýþým geçmiþe
Yaðmuru öpmek istediðimden olmalý
Konuþ benimle konuþ
Bilmediðim dilde.
Öksüz çýnarda kuþ
Ne cýlýz
Hain bir iki diken var
Kýraç topraðýn ortasýnda
Dokunsam tenine batar
Dirilir vuslat.

Hiç þiir bilmezler
Ayný dokudan beslenir
Kan damarlarý
Unuttuklarýný hatýrlamak mý?
Uzak ülke
Silkinir bedeninden ruh
Geçmiþ tokat yer.
Viran olur mevsimin sabahý
Diklenir yýldýzlar
Elinde yaldýzlý oyuncak
Silker rengini
Bomboþ avuçlarým
Titrek sesin..

Düþünürsün
Sen nerdesin
Dalmýþ uzak uykulara þair
Þiirsiz ülkenin kenar semtlerinde
Omuzlarýnda aðýr yük
Boþaltmak için aradýðý iskele
Gemilerini yitirmiþ limana sýðýntý aþkýn peþinde.

Konuþur birden konuþur
Yaðmur konuþur
Kuþlar konuþur
Birazdan tanýþma faslý
Ölüm konuþur..
Sucunu itiraf eder
Ýnsanýn sol tarafý
Dava sofrasýnda hak aranýrken
Hakkýný arayan bulur
Öyle güzel bir söz ki
Bakýnca...Tek kurþunla vurulur.

Acýnýn keyif verdiði anlarda.
Çaresizliðin dumaný savrulur
Gýyabýnda çok suç dosyasý var
Seçmen gereken ne ki
Ölüm türküsünü söylerken
Yaðmur ýslatýr topraðý.

Umuda avuç acarsýn
Ne acýmasýz rüzgâr bu
Alýp götürürken bir kere sormadý…
Hiç mi hatýrýmýz yoktu.
Þiirsiz ruhuma bir mýsra ekledim
Vefa dediðin ne ki, vefasýzlýðý öðretti.

Benim az konuþmam
Senin çok konuþmanýn keyfini çýkarýr
Dudaklarýmý ýslat þiir
Anamýn su serptiði yufkaya
Kaya ekmeðini siz yemediniz ki
Þiir’i tuz yapsanýz.
Hiç seni duymayacak þair... Ve bu þehir.

Sosyal Medyada Paylaşın: