YOKSULLUĞUN ÇOCUĞU
Kýþ günü, acýmasýz ayazýndaydý
Yoksul çocuk, gecenin koynundayken
Pusu kurmuþtu, zemherinin gözlerinde
Sabahýn yorgun düþen ilk Iþýklarýnda
Hýzlanmýþtý, ha bire, buðulu nefesi
Bir bir dolaþýyordu çöp bidonlarýný
Ekmek kýrýntýsý arýyordu yorgun bedenine
Ve evden bekleyenlerine
Olacaðýný düþünmek varya? ah ah
Her þeye raðmen mutluydu
Gözlerinde sevinç içinden umut vardý
Tutunmuþtu bir kere hayatýn kirli elerine
Bitecek diyor yoksulluðun ömrü
Gülüþler baþlayacak
Ýçimizi ýsýtacak özlemin sevinci
Poþetten ekmek yüreðimizden umut
Soframýzdan soðan
Yüreðimizdeki ayaz sinmiþ alýn terimize
Yoksulun aþý deðil
Örselenen yüreðimizin gücü
Koyulmuþtu iþine bir kere
Açlýðýný bastýrýyordu sabýrla
Tekmeliyor her boþ çýkan bidonu
Küfürler ediyordu
Sosyete çocuklarýna
Bulamayýnca ekmek kýrýntýlarýný
Üþüyen ellerini ýsýtýyor
Son nefesiyle üfleyip duruyor
Baþý dönercesine
Bazen dalýp gidiyor
Yavuklusunu gözlerine
Kimin umurunda
Yorgun düþen beden
Sýrtýna yapýþmýþ yoksulluk hýrkasý
Lime lime dökülüyordu
Çürüyen hýrkanýn her bir parçasý
Mýrýldanýyor zaman geçtikçe
Sevdalýsýnýn sevda türküsünü
Günün aðarmasýyla birlikte
Yeniden baþlayacak umutlar
Akþamýn alaca Karanlýðýyla
30 10 2008
mehmet yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.