TAŞ KALPLİ

Býraktýðýn yerlerdeyim ser sefil,
Anýlarla hüzünlenmek kâr bana.
Bilesin ki, bu âlemde sen deðil,
Sevdamýzýn acýlarý yar bana.

Arabistan çöllerinde Leylâ’yý,
Amasya’nýn daðlarýnda çileyi,
Kayseri’nin Aslý’sýnda sýlayý,
Gideceðim adres diye ver bana.

Yüreðimi kuyu yaptýn Yusuf’a,
Derinlerde inlemektir tek sefa.
Sözlüðünde yer kalmadý insafa,
Hasretinin dikeninden der bana.

Zulmetini çingeneyle bölüþen,
Aðrý Daðý zirvesine doluþan,
Attýðýnda Van Gölü’ne ulaþan,
Nemrut gibi mancýnýklar kur bana.

Kaþýn gözün Hülagû’nun ekibi,
Ben Baðdat’ým, sen Saddam’ýn rakibi,
Kör þeytanýn maskarasý Buþ gibi,
Filo filo uçaðýnla vur bana.

Yak ateþi, boþ geçirme zamaný,
Yanayým da seyir eyle dumaný.
Sevdamýza ayrýlýðýn ilaný,
Þehitlerin mezarýndan dar bana.

Mucidim ol, hüzün üret art arda,
Goncalarým kurusunlar baharda.
Üç kuruþluk adamlara bakar da,
Buðulanmýþ kahve gözler kör bana.

Gözlerine topla cümle fendini,
Yüreðime sultan býrak kendini.
Unutarak sevdamýza andýný,
Hasret denen kor kefeni sar bana.

Hurilerin laf attýðý yiðittim,
Sevdalanmýþ yüreklerde aðýttým.
Varlýðýmý gözlerine daðýttým,
Taþ kalpliye gönül vermek ar bana.

Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın: