Ömrümü dilim dilim doðradý hayat Elinde aþk denen o keskin býçaðýyla Hangi kentte konaklayýp Soluklandýysa ruhum Bileyi taþýna döndü O kentin tüm yollarý.
Kýzýl konuþurdum ben Þimdi mavi susuyorum, Rengi solmuþ soluðumun Sesime küsüyorum Birikiyor içimde aþklarýmýn zýlgýtý Yüzünün sehpasýnda Kalbimi asýyorum.
Yele teslim gazel gibi Dagýlýyor yazýk ömrüm, Islak kentlere sevdalý Kül halinden bîhaber, Nereye düþerse kalbim Ben peþinden gidiyorum. Yalnýzlýðýn körlüðünden Olsa gerek diyorum, Geçtiðim her patikayý Bulvar zannediyorum.
Sen yansan dumaný beni boðardý Ben yandým dumaným sende boðuldu. Uslanmadýn gitti göçebe kalbim, Hangi aþkýn yaylasýna kurduysan çadýrýný Ýçinin yangýnýna bir yudum su içmeden Konukluðun yük oldu, Kovuldun çok geçmeden.
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.