soldum gitti!..

elimde bavulum çýkarken gurbete
körpe gençliðimin umursamazlýklarýnda
güle oynaya veda ederken vatana
esenboða’dan son bakýþlarýmda ayrýlýrken
içimde sýzýlar, mahsun halimin öksüz yanýna
öz yurdumdan uzaklaþýrken dönmemecesine
saplanmýþtý ayrýlýk oklarý peþ peþe ansýzýn...

vataným, içinde sakladýðým yar emanetinde
kutsallýðýn öylesine bendedir ki
bir ömür tüketsemde yaban ellerde
namert olayým sana zerre kadar uzaksam
kör olayým sana yan gözle baktýrtýrsam
koynunda nice fidanlarýn yatarken cennetinde
sevda bahçelerinde her mevsim ýlgýt ýlgýt
bahar yelleri eserken dört bir yanýnda
sevdiðim yare kol kanat gererken
ben nasýl unuturum seni, içindeki sevgiliyi...
ancak! ayrýlýklarda hergün ölmekteyim ben!

kýsmet olur mu, bilinmez kavuþmalarýn zamaný
yorgun yürek el sürebilecek mi, öpebilecek mi
bir ömürlük hayallerim toz duman olmuþken
karalara bürünmüþ sevdam yollarda mý bekleyecek
çaðlayan pýnar sularýn küsecek mi geliþime
bir tabutun bayraða sarýlmýþ halini görünce...
yetým yaným seni bulmuþken çok zaman sonra
iki sevgiliye kavuþmak kýsmet midir, düþmü dür
uzaklarýmda kaldýnýz, ülkeler ötesinde öylece
bense, size hasret yangýnlarýnda soldum gitti!..






Sosyal Medyada Paylaşın: