SON SÖZÜM VATANDIR

Topraðýn baðrýnda yatar yiðitler
Her öðün aþýmda tuzum vatandýr
Ay yýldýzlý bayrak tutar yiðitler
Aðýlda körpecik kuzum vatandýr

Bayrak kandan almýþ o al rengini
Gökler seyre dalar ceddin cengini
Görmemiþtir dünya Türk’ün dengini
Darda kaldýðýmda kozum vatandýr

Burçlarda bayraða kan verir yiðit
Topraða kanýyla can verir yiðit
Edirne’den Kars’a þan verir yiðit
Basiret nazarým, gözüm vatandýr

Þehidin kanarken yürek yarasý
Yankýlanýr gökte ruhun nârasý
Bir bütün olmanýn þimdi sýrasý
Namusum, þerefim, özüm vatandýr

Topraða düþenler gonca gül gibi
Yakýna gel hele, bakma el gibi
Gönülde gözyaþý taþkýn sel gibi
Küllenen aþklarda nazým vatandýr

Sevgimiz bölünür, vatan bölünmez
Toprak kan aðlarken gayri gülünmez
Kim demiþ ki vatan için ölünmez?
Topraða can veren yazým vatandýr

Bölücü, yýkýcý hödüðü sustur
Bu milletin sesi koca Yunus’tur
Ellerin yurdunda ruhum mahpustur
Ömrümün baharý, güzüm vatandýr

Ahmaklar bizleri gafil sanýyor
Aþkýn çýrasýyla yürek yanýyor
Üstümüzde bayrak dalgalanýyor
Hicaptan kýzaran yüzüm vatandýr

Bahçemde karanfil kanýyor þimdi
Seni cümle âlem tanýyor þimdi
Yürekler hicranda yanýyor þimdi
Son nefesimdeki sözüm vatandýr

M.NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: