arýyorum masivasýnda evrenimi, seni ey sevgili, görünmez gerçeði...
bileklerimde iz varsa kanýmdandýr, adý belirsiz, kendi sebebsiz canýmdandýr. akýp duran, sevdasýna yolcu... umudun ve çaresizliðin doðurduðu...
yolllar vardýr sana çýkar, çýkar ki durmadan kapanýr kapýlar, revan olmuþ hunuma siyah pamuk, ne de meftun olmuþ aynýma keder aðlar...
sen söyle diller erir kýskacýnda sen söyle varýr yollar ýþýða kelebek kanatlarým kýrýldý umut, ah minel umut yarýna...
çelikten kabzan sanmaki kesmedi gamzen ruhumda, ellerim kilitli, bir zavallý gedayým bu mecliste musa’ya tecelli, bana sen yetti...
varsa kýrýlmaz sýrçalar çýksýn ortaya ortalýk hun oldu, sebep yok yarýna eðer eller susmuþsa konuþsun gözler belki bir ziya bahþolur bu sebepten sonsuza
kesildi etlerim, derim soyuldu hallacý bendim, soyum kurudu enel hak da yoksa bir kusur kusursuz olanlar niye vuruldu
bendim mahyalarda kazýnan mahya sýrdýr, kendi sýrrýný arayan kamýþ kuyuda sonsuza dek kalacak ve susmayan ney’ler yine yine susmayacak....
susma ey ney, inle nalan ol ol bir kabristanda bitmeyen yol baðrýn yanýk, kalmýþsýn masivada masivada ’O’ yok boþ yere aðlama...
arýyorum masivasýnda evrenimi, seni ey sevgili, görünmez gerçeði...
Sosyal Medyada Paylaşın:
nahvet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.