ŞEHİTLERİMİZ

Oturdum bir köþeye gecenin karanlýðýnda
Damla damla yaðmur yaðýyordu kentin sokaklarýna
Bunca yýllardýr arkamýzda býraktýklarýmýzý düþündüm
Gökyüzüne baka kaldým biran
Ay’ýn hilal hali bütün dünya’yý sarmýþtý
Sonra þehitlerimizi düþündüm
Kanýnýn son damlasýna kadar savaþan þehitlerimizi
Vataný milleti uðruna kendi canýndan geçenleri
Biranda gecenin körlüðünde
Kýpkýrmýzý oluverdi gökyüzü
Ay ile yýldýz cilveleþiyordu insanlýða
Þanlý türk milletinin bayraðý
Gökyüzünde tüm güzelliðiyle duruyordu öylece
Biranda yurdumuzu ele geçirmeye çalýþan hainler geldi aklýma
Birden irkildim kalakaldým öyle
Daðda,tepede,yaz demeden,kýþ demeden
Nöbet tutan mehmetçiklerimizi düþündüm
Hayatýn ne garip olduðunu
Bizler evimizde sýcak yataklarýmýzda rahat uyurken
Onlar dað baþýnda soðukta nöbet tutuyorlar
Bizim mehmetçiklerimiz onlar
Hasanlarýmýz,Ahmetlerimiz,Yusuflarýmýz
Hakmýdýr,hukukmudur bu düzen
Bunca þehit ailesi varken bu vatanda
Ýnsanlardan iyi besleniyor valla
Þehit katilleri....
Birazda çýkýn dýþarý bir bakýn hele
Bu vatanýn hali ne diye
Aç,açýkta kalana yardým edin birde
Ama nerde...
Varsa yoksa kendileri
Yeter artýk bu düzensizlik
Aðlatmaya hakkýnýz yok hiç kimseyi
Beslemeyin artýk bu þehit katillerini...
B.AKKEÇELÝ 26.09.2008
Sosyal Medyada Paylaşın: