Yalnýz kaldým kenarda, oturdum bir köþeye Hiç kendimi bilmeden daldým gittim maziye
Yaþadým geçmiþimi þurdan, buradan- bölük, pürçük Ne kalmýþ bak elimde, içi boþ bir fanilik Yaþamaksa yaþamak, coþmaksa, coþmak Lazým gerek ve selam hani birazda içmek
Günahmýþ kime ne þarap dem ve türküler Ederiz bir duacýk, ‘sevab’ ruhu yeniler Depreþti iþte anla birazcýkta anýlar.
Bakýversene dedi, kafa içi bir beyin Ben kendime gelince, anladým geçmiþteyim.
KEMAL KEÇELÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
kemal keçeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.