Taþlar sektiriyor Gönlündeki hüzün denizinde Keder halkalarý oluþuyor Düþünüyor inandýklarýný Körü körüne kandýklarýný Acý bir gülümseme beliriyor dudaðýnda Sol yanýnda bir yerler acýyor Yara aldýðý anlarý düþünüyor Birde düþlerini Geriliyor yüz hatlarý Kendi kendine kýzýyor Aptal diye haykýrýyor Bir anda takati kesiliyor Olduðu yere yýðýlýyor Mýrýldanýyor sessizce Aptal, aptal, aptal Ve kadýn aðlamýyor Aðlayamýyor
Nasýlda inandýrmýþtý kendini Mutluluðun var olduðuna Nasýlda kaptýrmýþtý hayallerini Sahte aþkýn büyüsüne Yüreðindeki kora Önce cebinde biriktirdiði umutlarýný attý Sonra da anýlardaki fotoðraflarýný Ve bütün hayallerini Ateþ benliðini sarýyor Ama yüreði üþüyor Buz kesmiþ bir hatýranýn Öldürücü ayazýnda Can çekiþiyor duygularý En küçük bir caba göstermiyor Tekrar hayata döndürmeye Ve kadýn aðlamýyor Aðlayamýyor
Ve düþtü kadýn Düþlerinden düþtü
Zehra ATASOY
Sosyal Medyada Paylaşın:
zehra atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.