KAYBOLAN İNSANLIK

Bulutlar dolaþýyor gökyüzünde
Evlerden hüzünlü sesler geliyor bugün
Çocuklarýn boynu bükülmüþ hep
Güllerse dalýnda solmuþ renk renk...
Ýnsanlarýn yüzünden düþen bin parça,
Naðmeler kýrýk dökük.
Masanýn üzerinde parçalanmýþ bir çerçeve
Esen rüzgarla savruluyor yýrtýlmýþ resimler yere.
Kýrýlan camlar deðil, canlar olmuþ sanki.
En deðerli duygularýn yitirildiði an
Yakalamaya çalýþýyorum, durduramýyorum
Akýp gidiyor esen rüzgarla zaman...
Yitirilen neydi o ýlýk sonbahar akþamýnda
Ve geriye kalan neydi kurþun yarasý gibi içimde
Uzatýyorum baþýmý kýrýk camlarýn arasýndan
Baðýrýyorum haykýrýrcasýna:
-Tüm dünyayý, tüm insanlarý yok sayarak-
“ Yüreðimdeki bu savaþ bitsin artýk “
“ Kahrolsun yürek emperyalistleri”

HATÝCE ERDEMÝR KUZU

Sosyal Medyada Paylaşın: