BİR GÜNEŞ DOĞUYOR

Karanlýklarda artýk göz gözü görmüyor,
Daha kopan kollarý,
Parçalanan kafalarý
Zorlanan bacýlarýmýzý unutmadýk.
“Kaderimiz” deyip yaþadýk.
Anlamamazlýktan geldik haksýzlýðý
Savunmak imkansýzdý haklýyý.
Ve kulluk ettik padiþaha
Adým atamadýk soramadan.
Baðýmsýzlýðý savunmak ne kelime
Adýný bile alamadýk aðzýmýza
Kalben inandýk da Türklüðümüze
“Türk’üz” diyemedik…

Yeter artýk bu zulüm
Baðýmlý yaþamaktan daha iyidir ölüm!
Bir galibiyet yetiþti imdadýmýza
Bulutlarýn arkasýnda saklanan bu güneþ
Bizim artýk.
Ellerin göz koyduðu bu topraklar
Bizim...

Bizi bizden sorsunlar þimdi
Baþýndaki sahte tacý ile
Yunan’a, Ýtalyan’a, Fransýz’a satana deðil!
Kalbimiz versin adýmlarýmýzýn ölçüsünü
Türk kendi versin kararýný.
Özgürlük ýsýtsýn soðuyan havayý,
Halk seçsin yöneticisini.

Ve iþte 29 Ekim 1923!
El ele verdik Ata’mýzla.
Karanlýklara sur çektik,
Genç, ihtiyar, çoluk-çocuk, analarýmýzla
Öptük bayraðýmýzý çektik göndere
Yükselttik sesimizi de onunla birlikte:

“YÖNETEN DE BÝZÝZ YÖNETÝLEN DE
SEN BÝZÝMSÝN CUMHURÝYET
YAÞATACAÐIZ SENÝ ÝLELEBET, ELELE! ”


HATÝCE ERDEMÝR KUZU
1985-LÝSE GÜNLÜÐÜ’MDEN



Sosyal Medyada Paylaşın: