Anam caným anam senden ayrý gurbet elde öyle yalnýzým ki. þu an yanýnda olmak tutup ellerinden öpmek geliyor içimden AMA... Sen yoksun ya yanýmda öyle yalnýzým ki.
Bazen hissediyorum varlýðýný yanýmda yaðmur yaðdýðýnda dereler coþtuðunda yeller eserken fýrtýnalar koparken sen yanýmdasýn bense kanatlarýnýn arasýnda korkmuyorum üþümüyorum
Ama þimdi yaðmur yaðmýyor seller akmýyor esmiyor yeller kopmuyor fýrtýnalar üþüyorum ve de korkuyorum sen yoksun ya yanýmda öyle yalnýzým ki.
Anam caným anam olsaydým keþke eskisi gibi kuzu peþinde koþan ýslanýp üþüdüðünde aðlayan karanlýkta kurda selam verip kuzusunu vermeyen bir küçük çoban karþý gelirdin yine yavrum yavrum diye aðlardým yine seni görünce bilemem sevinçten mi hayýftan mý aðlardým
Þimdi gurbet eldeyim anam sensiz aðlayamýyorum artýk arýyorum küçüklüðümü, kuzularýmý, anýlarýmý. bulamadým anam bulamadým anam gibi yar köyüm gibi diyar bulamadým sen yoksun ya yanýmda öyle yalnýzým ki...
Hüseyin ÝSPÝRLÝ
1995/ BAFRA
Sosyal Medyada Paylaşın:
arıbeyi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.