Bir ayrýlýk türküsü duyulur uzaklardan. Virane kasabalar, köyler yalan! Gözyaþým inci olup akarken çorak topraklara, Gönlümde kara sevda büyür günbegün adeta.
Hani heybetli dallarýyla bizi kucaklayan, Yanýna vardýðýmýzda sýmsýcak gülümseyen, Altýnda huzur bulup,hülyalara daldýðýmýz, Kocaman aðaç vardý. Hatýrladýn deðil mi? Ýþte þimdi o yok gül yüzlüm! Bizim gibi o da kahpe bir kurþunla, Vuruldu ansýzýn mutluluðun kucaðýnda.
Tek tesellim þimdi resmin bir de, Bir de mis kokulu mendilin sevdiðim!
Gözlerim yollara küs artýk. Ne zaman gelirsin diye baksam, Yoksun! Sen benden gittin gideli; Ben kendini bilmez garip, sus pus, Omuzlarý dik,kalbi delik deþik, Delik deþik aþk yorgunu bir serseri. Peki sen nerdesin þimdi? Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.