GÜNEŞTE KASIRGA

biliyor musun
aklýmdaki seni çoktan geçti þiirlerin
bilinmeyenlerin bilinmeyeni
iks üssü en, karesi kökü sen
kim bilir ne kadar güzelleþtin
ölüm çukurlarýna döndü gözlerin
mermer beyaz heykellerin
el deðmemiþ, en güzel büstü sen



her gün güneþ göðsümde yeni bir gül
yazdan güze geçti günler
büyüdü ellerin; yaprak yaprak eylül/de/sen



ölü beyaz güvercinlerle çoðaldý bulutlar
güz yaðmurlarýyla çilendi umutlar
bir güney iline gideceðini söylemiþtin
aklýmýn köþesinden bile geçmezdi
gidip de dönmiyeceðin
bir kasýrga koptu güneþte ansýzýn
sevda yangýnlarýnýn ortasýnda
çöktükçe çöktü, iliklerime iþledi sýzýn



haziran’dan sonra temmuz’u sorma bana
kül oldu zaman
küçüldü dünya cam bir kavanoz kadar
akvaryum bekçisi gibi dikildim baþýna
ama yürüdüðüm yollarda hiç çýkmadýn karþýma



aðustos’ta bal aktý beyaz incir dudaðýndan
ben gül kokladým gecede ay kucaðýndan
þimdi ekim’indeyim yangýnlarýn
bilirsin yayla topraðý
erken atýlýr buðdaylarý
katar katar göçüp gitti turnalar
ben kaldým kanadý kýrýk
denizime süzdüm
gerdanýnda uçan dolunaylarý



kuzeye göçtü bulutlar
oturup da baþbaþa, aðlayamadýk bile seninle
hâlâ hasta mý ninen; bitmedi mi yalanýn
yolun düþerse, selâm söyle bu deliden
öperim ellerinden


daðýtýrken beni bir daha
daðlarýn üstünde güvercin bulutlar
aç kurtlarca ufka saldýran güneþ
nar çiçeði bir gülle vurdu hedefini sularda(?)
ayrýlýk þimdi
havanýn
suyun
topraðýn kanýnda sülüðen
iki elim tutuþup kalýrken ya/kanda
uzak daðlar ardýnda
baþýný kaldýrdý kuþlar göðsünden
yas baðladým gönlümce



taradým saçlarýný salkýmsöðütlerce
seninle yandým
güneþ oldum yýldýzlarýn kapýsýna dayandým
sevgi ýþýðýyla geçtim kozmosun gözelerinden
koklaþtým fena fillâh ile sýçrayýp insan-ý kâmilden
aþamazdým beni bende
öyle görkemli, öyle gönençli güç var ki sevgide
minnetle varlýðýna þükreden ben
ulaþtým HAK’ka bedende



Tanrým;
avuçlarýma yüz sürdürten
kudretince büyütme sevgimi
yokluðuna dayanamam; yitiririm kendimi
kavuþtur seveni sevene
þükürler olsun
çaldým ýþýðýndan, nurundan, gördüm vahdetini
ateþle suladýn gönlümü
verdiðin tini...



Þaban AKTAÞ
04.11.1998 / GÜN BATIMI / ANTÝK SÝDE LÝMANI





Sosyal Medyada Paylaşın: