Azgýn dalgalara býrak kendini,
Öp köpüklü sularýný denizin.
Kov gitsin derine, hýrsý ve kini,
Kalmasýn isterse toprakta izin.
Kalacak nasýlsa bir kuru adýn,
Duymayacak kimse bu son feryadýn,
Göçünü yüklerken sevdiðin kadýn,
Aðýdý yakýlmaz bil kimsesizin.
Ha dað baþý olmuþ, ha deniz dibi,
Seni yapsak güzellerin katibi,
Kalsan dilimizin en son edibi,
Esrarý çözülmez bu garip gizin.
Güneþ nasýl baþýn eðer akþama,
Suretini düþür sende bir cama,
Yürek teyel tutmaz denesen yama,
Nasýlsa kalacak yollarda gözün...
Aðýzda bir tortu, kalbinde sýzý,
Kovamadýn gitti bu son arsýzý,
Adýný koymuþlar gönül hýrsýzý,
Vefasý olur mu hiç hayýrsýzýn ?
Hani yorulmazdýn bu son koþuda,
Vefa olmaz derdin, beyde, paþada,
Sonunda çareyi buldun bir suda,
Bu son davetiymiþ azgýn denizin...
Son koþuda yaslanýrken bir yara,
Selam söyle bensiz kalan diyara,
Gülüm genetikmiþ bendeki yara,
Kesiþmez yollarý bak ikimizin...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.