HAYATA DAİR KARALAMA
bir duyumsama kadar yanýlsamalar yaþanýlan anlarda
trenler geçer gözbebeklerinden
ve geçip giderler yolcusuz garlara doðru
ýssýz ve sessiz vagonlarla
býçaklar geçer beyninin en kýlcal yerlerinden
iki ucu keskin býçaklar
ve sen hangi tarafa deðsen
kanayan ben olurum
kaný akan ben
caným sana akar
yanýldýðýný anladýðýn anlarda baþlar yangýnlarýn
yanan sen olursun
küllerini bir ebabil taþýr
yalnýzlýk koyar bir gün içten içe
aðýrlýðýný taþýyamazsýn bir Anka tüyünün
belki o zaman
yeniden doðarsýn kendi küllerinden
bir kuþ kapý zilinde mahkumdur sanýrýsýn
korkarsýn her çalýþýnda kapýnýn zilinin
çünkü
özgürlüðünü alacak diye
sanrýlar sarar benliðini
sarsýlýrsýn
þýrýngalar gözbebeklerindeki irise temas eder
hücre hücre kaybolursun
bir kaç devin valsine þahit olursun kulaklarýnýn içinde
cüceler tangolarýný bitirmiþtir
sen hala kemanýnýn yayýný
yay burcu sanýrsýn yanýlýrsýn
sanrýlar sarar bedenini
sarsýlýrsýn
ölüm ile yaþam arasýnda ince bir çizgi vardýr bilirsin
ve hiç bir yeni doðmuþ bebek
emerken annesinin memesini
yüz yaþýndaki bir ihtiyardan daha uzak deðildir
ince çizginin ötesindeki ölüme
yaþarken hayatýný dolu dolu
bazen hayata dair sýrlarý çözmek istersin
ve her bir sýrrý çözdüðünü sandýðýn anda
bu defa ölüme dair sýrlarý duyumsarsýn
ölmek istersin bu sýrlarý çözmek için
ve yine bilirsin ki
ölüm sana bir nefes kadar uzak
bir kurþun kadar yakýndýr
oysa sen
sýrrýný çözmek istediðin ölüme eriþmek için
ne o nefesi terk edersin
ne de bir kurþuna sarýlýrsýn delicesine
fakat yinede yaþam ile ölüm arasýndaki o ince çizgiyi duyumsarsýn
kýrýmsý mutluluklar yaðsa da üzerine ara sýra
geçici olduklarýný bil
ve sen bir buz daðýna tutunmaya çalýþ
tüm benliðinle
ve þunu hiç unutma
buz daðlarý milyonlarca göz yaþý biriktirirler içlerinde
göz yaþlarýndaki tuzu düþün
o kadar kutsaldýr ki
gözyaþýnda olduðu halde gözü yakmaz
ve balýklar tuzsuz bir denizde yaþayamaz.
repliklerini unutursun bazen
oynadýðýn oyuna dair
o anda bir palyaço girer devreye
ve senin tüm repliklerinin
hiç bir önemi kalmamýþtýr seyircinin gözünde
iyi ki varsýn dersin sahnede dansýný eden palyaçoya
onu sende seversin
oysa senin oynadýðýn tek kiþilik bir oyundur
o sadece sen repliklerini hatýrlayana kadar sahnededir
sen repliklerini hatýlarsýn
bir palyaço daha iner sahneden
perde senin için tekrar açýlýr
sen seyircilerle yine tek baþýna kalýrsýn
palyaço gider
perde iner
bir kaç replik belki senden çalmýþtýr
ama onlar sadece replik deðil
palyaçonun hayatý olan
senin sahnende can bulduðu bir kaç anýdýr
uzaklarý yakýn eden nedir bilirmisin sen?
düþünmene gerek yok
ben söyleyeyim sahne gülü
uzaklarý yakýn eden
attýðýn o ilk adýmdýr...! ! !
Galip Sinecikli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Galip_Sinecikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.