Yüce daðýn yüceliði, sis kalkýnca görünür;
Þairin deðeri yer de, hayattayken sürünür.
Kimse bilmez kýymetini, çimdiklerler etini,
Gönlüne atar derdini, karanlýða bürünür.
Her safhasýnda hayatýn, ayakaltýn da atýn,
Mahzeninde durur katýn, daim hakir görülür.
Çoluk çocuk baþa kakar, kederler ona akar,
Ayaðýna külah takar, baþa çorap örülür.
Dostlarý yüzüne bakmaz, eþi mumunu yakmaz,
Þelaleler ona akmaz, mendil gibi dürülür.
Hayal âleminde gezer, seraptan hile sezer,
Çevresi hep onu üzer, üzerinde yürünür.
Yüzü sararýp solunca, gönlü hüzün dolunca,
Emri hak vaki olunca, vereseler öðünür…
Salih Yýldýz…..22.10.2008.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.