Daðýlan Yürekler þehrinde; kalakalmýþ bir beden… Nasýl terk edebilir; yürekteki kan tutmuþ izleri.. Öyle bir saplanmýþ ki; Silmek mümkün kü.. Kan lekesi çýkarmý..
Ne þehir terk ediyor yüreði .. Ne de o yürek terk ediyor þehri..
Þehir ve yürek; Yaþamýn hangi yarýsýnda bu acýyý çekiyor.. Bak yaþam almýþ baþýný gidiyor.. Dur diyebiliyor musun!!…
YÜREÐÝM BÜYÜDÜKÇE; BU ÞEHÝRDE HÜZÜNLERLE YAÞAMAYI ÖÐRENDÝM… VE SONRA Hüznü kulaklarýmda, kalbimde, hissettikçe… Ruhumu terk etmesini istedim.. Yine de Hüzünlerle YAÞAMAK ?? BÜYÜK BÝR YALNIZLIK….
VE ÞEHÝRDEKÝ YÜREÐÝM; Hüzünlerini, yalnýzlýðýnda býrakmayý ne çok istiyor…
Pakize Sibel KARAOSMANOÐLU
22 EKÝM ÇARÞAMBA SAAT 11:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
SİBEL KARAOSMANOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.