Seni Hep Sabah Yağmurlarıyla

seni hep sabah yaðmurlarýyla anýmsýyorum
üstünde yeþil yaðmurluðun
diþlerinin bembeyazlýðýyla

saçlarýmýz çamurlarla dost
sapý kýrýk þemsiye evimiz olurdu
ýslýk çalmayý beceremezdik
ellerimiz dudaklaþýrdý
ellerimizle öpüþürdük
biz okul zamaný yaðmurlarýnda
tutuþurduk
kimseler anlamazdý


çiçekli eteðini giydiðinde
kalbim orkestra olurdu
aþýk olmak ince fikirli bir orkestraydý
ben yüreðimdekilerle söylerdim söyleyeceðimi
gönül mahzenimden sunduðum gözyaþlarým
ikimize de yeterdi
seninse saçlarýn
zaten her þeye kâfi gelirdi

ve mutluluðuna dönerdin
mutluluðun dut aðaçlý bir evdi
benimse mutluluðum da aðacým da sendin
tek mutluluk aðacým

her öykünün sonunda giderdin
yaþayacak baþka öyküm olmazdý
öyküleyecek bir baþkalýðým
olmazlayacak bir yaþamým
aslýnda sen gitmezdin çocukluðum giderdi
çaresiz alýþýrdým ayaklar altýnda olmana
büyüdükçe azalýrdý günahsýzlýðýn
yaðmura bakarak yalan söylerdin ya
azalýrdý dokunulmamýþlýðýn

aslýnda sen gitmezdin arsýz bir tufan kopardý
saçlarýnla gidiþini lacivert gözlerine yakýþtýramazdým
beni unutmakla býrakmazdýn yaralanmýþlýðýmý
beni unutmayý da unuturdun
yaðmura bakarak yalan söylediðini

Kaðan Ýþçen





(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: