Tutsağa mektup
Neden insanlar sevdiklerinden ayrý kalmak zorunda
Neden haklýca mücadele verdiðin halde haksýzca yargýlanmakta
Neden insanlarýn sömürüldüðü ve iþçi sýnýfýnýn ezildiði bir dünya
Nerede çocuklarýmýzýn çocukça umutlarý
Neden doðarken aðlamak
Yaþamýn esaret olduðu bu ülkede bir þeyleri kestirebilmek çok güç
Ama yitirmeyeceðiz yüreðimizde ki sevgi çiçeklerini
Bunun bilinciyle güneþ gibi yeniden doðacaðýz
Ve doðmak zorundayýz...
Çýk gel diyorum ya gülüm umudunu yitirme
Yüreðini aç demir parmaklýklar arasýndan türlü çiçeklere
Gözyaþlarýný yitirme
Sakla gözyaþlarýný o çiçeklere
Çýkacaksýn bir gün
Belki bir pazar günü
Güneþ karþýlayacak seni...
Baharýn sevinciyle dolup taþacaksýn
Hüzün yaðmurlarý yerine, sevinç gözyaþlarý karþýlayacak seni
Ha umudunu yitirmeyesin
Puþtluklar, çiyanlar yoketmesin umudunu
Çýktýðýnda çirkinlikler olmayacak
Yaþanmamýþ sayacaðýz ansýz zamansýz ölümleri
Annen hergün tarlaya çalýsmaya gittiðinde hakkýný alacak
Abin fabrika yollarýnda, makina aralarýnda ölümle yüz yüze olmayacak
Karýnlarýný dahi zor doyurduklarý o üç kuruþ için gözyaþý dökmeyecek
Çýk gel diyorum ya gülüm
Güneþ ol! Yoksul evlere.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.