NEDEN

NEDEN

Soðuk bir kýþ mevsimiydi.
Yaðmurla birlikte
Karanlýk þehrin kenar mahalleleri,
Kaldýrýmlarý
Ve kaktüs çiçekleri yýkanýyordu.

Ben ise gezdiðim bomboþ sokaklarda
Alabildiðine ýslatýyordum saçlarýmý.

Kendime ,aklýmý alan
Ve her cevabý baðrýmý yakan,
Sorular buluyordum her nedense…

Neden böyle yaðýyordu?
Yaðdýkça neyi anlatýyordu?
Anlattýkça niye aðlýyordu bulutlar?

Anadolu bahçesinden bir gülü,
Cennet bahçesine yolcu etmek ne demekti ,
Peki?
Ve sen ,onu da öðretiyordun bize giderken,
Her zaman yaptýðýn gibi….

Þimdi türküler ,yerinde yok.
Bir yüzümüz Sibirya daðlarýnda iken,
Analar aðlamaya aðlýyorsa,
Diðer yüzümüzde.
Ölümü ,kahrýndan öldürelim diye
Ýnliyorsa daðlarda þarkýlarýn,
Yokluðun ve ayrýlýðýn,
Bir ihtimaldir o zaman sadece.

Çünkü sen,
O daðlardan gelen yiðit sestin
Yunus’un masumiyeti,
Eyyüb’ün çilesiydin.
Serin ýrmaklar da türküler söyler,
Þiirler yazar,
En deli sevdalarý yaþardýn.

Ve…..þimdi saf tutmuþ ellerimiz,
Arkandan toprak savurur,
Alevli gül daðýtýrýz analara.
Sensiz daðlarýn yeþil kaldýðý
Bu matem günlerinde.

……………

Atike Rana

Þehidlerimizin ardýndan söylenecek bir tek kelime yoktur aslýnda…
Ya binlercesi zincir olur baðlar bizi.
Ya da susar ,adalet bekleriz kurþunun sahibinden…..

Sosyal Medyada Paylaşın: