Önümdeki rüzgârlý tepeden bakýp afaka uzayan yollarýn ve kýsalan yýllarýn daralan kývrýmlarýný izledim gençtim ancak, gecikmiþtim de birçok þeye biliyordum her gün kýyametler kopuyordu içimde insanlarýn önünden geçtiði o taþ handa çarmýha gerili dururken ruhum dilimin ucuna birçok þey geldi sustum ve yürüdüm gülümseyerek hüznün mor dalgalarýna…
Ýnce bir sýzý dolandý sonra damarlarýmda söylediðim þarkýlar beynimin büyük boþluðunda bütün renkler silindi silindi hatýralarýmda Zühre gözleri kayarken sonsuza dilimin ucuna birçok þey geldi sustum ve yürüdüm gülümseyerek hüznün mor dalgalarýna…
Yüzümü vurduðum duvarlar arkamda yüzüme yediðim tokat saklý kaldý aklýmýn bir kenarýnda usul usul, usluca kararan karlar altýnda ki soðuk kentin alnýna sýmsýcak bir buse koyup sonra yollara düþerken bir baþýma dilimin ucuna birçok þey geldi sustum ve yürüdüm yürüdüm ve sustum gülümseyerek hüznün mor dalgalarýna…
Ahmet Selim GÜL Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet selim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.