Anlatmak hisleri okşamak!

Artýk

Ne anneme ve nede gülüme,

Ve hatta gönlümde demlenen yâre söz etmeyeceðim.



Bir yýlgýnlýk adýna,

Sinemde harlanan bir hicrana,

Hazin gözyaþlarým aksa da, aldýrmayacaðým nasýl olsa.



Yýllardýr

Husule gelen suskunluðumu,

Heveslerimdeki solgunluðumu anlamak adýna korkumu,



Çaresiz ötelemiþtim,

Dertten azade bir kimlikle nefeslendim,

Kulaðýma iliþenlere meyletmedim zira ben sebebiydim.



Nereden bilirim,

Bir kadýný en büyük hasmýnýn,

Yine bir kadýn olabileceðini hiçbir zaman akledemezdim.



Çekiþmelerin arasýnda,

Nedametlerin furyasýnda kalamazdým,

Geçte olsa anlamýþtým lakin onlara bir þey anlatamazdým.



Bir hýncýn içinde,

Rekabetin aðýr bedeliyle kararamazdým,

Birini yekdiðerine bahis konusu yapamazdým sancýlýydým!



Oysaki her ikisi de,

Zaman devran ettikçe yaþýyorlardý,

Lakin anlamak adýna tefekkürle yoðrulmuyorlardý, acýydý!



Doldur boþalt,

Muvazene için dinlediklerin ne kadar þart,

Akýl hakkýyla kullanýlmazsa, idrakle kuþanmazsa onu da at!



Ne annem rahat,

Ve nede dirliðimde bulunur þevki hayat,

Birlik için düþünmek, lüzumu halinde feragati seçmek þart!



Lakin anlatmak,

Anlamak için hisleri okþamak,

Duyarlýlýða kapý aralamak ve hayatý zindan etmeden yaþamak!



Hak nerede vasýl olmak,

Nefesin sahibinde muhabbetle ayýlmak,

Ruhun gideceði ikimi hiç kurutmadan, muvazeneyle buluþmak!







Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: