HAYAT ÇÖZÜLMEYEN BUZDUR

Bir yaþama borcum var oda ödünç
Olanaklý en geniþ boþluk

Her acýyý bileyen masatta býçaðým ben
Yüzümün aynasýna asýlmýþ serseri yaþamým
Zulümlere katlanmak zor zahmetli bir yarýþ

Yüreðim büyür akan ýrmaklarýn sýrtýnda
Silinmiþ ömrüm yanan beyaz sayfalardan
Yokluða kilitlenmiþ bütün akýlsýz zamanlar kayýp
Hayat bir türlü çözülmeyen buzdur

Çözülsün diye serptiðim gençliðim olgunluk sancýsý
Zaman üretmeyen saðýr bir çýðlýða tutulmuþ
Üretmek yeri doldurulamayan anlamlý bir boþluk
Kulaklar daha fazlasýný duyacak her dilde isyanýn

Patladýkça kulak zarlarým aðýtlarla
Aklýmýn zarlarýyla yeniden dikeceðim
Kuralsýz yaþarým hürce bu alýþkanlýk deðil

Terli akþamlara yatarým uykumun kuytularýnda
Alýn teridir yorgunluðum hýrsýzlýk deðil

Artýk bebeklerdir annelerini uyutan, aç gözlerini
Sözlerim kötü þarkýlara yazýlan nota deðil
Çivilerle tahtaya çaktýðým hayat beni dinlemez
Topraða çið insan eti yedirdiðimizden beri

Deniz ya da gökyüzü yeniden doðurabilir seni
Düþüncelerim ki aklýma sýðmayan nehir
Günahsýzlýðýn altýn devri kapandý
Dünya bir kefendi doðarken sarýldýðým

Akýl ki unutmak istediðimiz her þeyde ustadýr
Yaþadýðýmýz her gün bir cesetse
Yarýnlar bil ki cesetlerle kurulmaz


20.10.2008
SOKAK ÞAÝRÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: