O kadar mý o kadar ýssýz tenha
ilk kez gördüðüm bu liman
sanki bir yerden aþina bana;
silindirik kuleler
taþ örgülü iki fener
talihsiz sevgililer gibi
yýllardýr mendirekte
sevgilisi gidip geri dönmeyen
denize bakan gözleriyle sanki
iki insan, umut ýþýðý yanýp sönen...
Azgýn dalgalarla dalar
ayýþýðýnda fener düþleri suya
yürürken yalnýzlýðýmýn kýyýsýnda
yüreðim Girne Kalesi
mutlu mutsuz bütün aþklar
kahreden ayrýlýklarla
saldýrýyor kýyýlara dalga dalga...
Kuþatma var dört bir yandan
sessiz kalýyor nöbetçilerim
sana bu akþam sevgilim
bir kez daha gönüllü fethedileceðim,
bu yalnýzlýk adasýnda
bitmedi ay’ýn suya özlemi
Barbaros yýrttý da kefenini
pupa yelken gemilerin
baþladý sýcak Akdeniz seferleri...
Ne sonu ne ilki
yine yýkýlacak bil ki
sevgi kalesi yüreðim
deðil mi ki içten içe bir gedik
yine yenik, yine yenik...
Bastýðým toprak denizde bir ada
ince uzun bir boyunla
yeþil ördek, allý turna
uzanýyor sanki karlý yüksek daðlara
türküler çaðýrýp sýlaya
’kanadým kýrýldý kaldým burada’
Poseidon’a kafa tutan
yeller esiyor Anadolu’dan
köpüklerle zýlgýtlý bir fýrtýna
gelin getiriyor Afrodit’i bana;
dostlar düðünüm var
Girne Limaný’nda
’ Vursun davul çalsýn zurna,
erisin daðlarýn karý ,’
sarýlsýn boynuma telli turna
halay çeksin sýra sýra dalgalar
göçsün üstüme üstüme
karþýmda görünen karlý daðlar...
Þaban AKTAÞ
21.02.1997