ÜŞÜYORUM

Tek baþýma dolaþýyorum,
Eski hazan bahçelerinde.
Karþýlaþýyorum,
Geçmiþin derinliklerinde;
Kimi bir dost,kimi bir sevgiliyle.
Bir yaprak uçuyor,ayaklarýmýn dibinde.
Savrulmuþ gidiyor,rüzgarýn etkisiyle…
Yürüyorum bahçenin içersinde.
Sonbahar yapraklarý dökülüyor üzerime,
Bahçenin baþka bir köþesinde,
Özdemir Asaf,
Koymuþ ceketini,Lavinia’nýn üzerine.
Gitme kal diyor,Lavinia;
Gitme kal…
Bende,senin adýný gizleyeceðim,
Sende gitme.
Sonbahar rüzgarý,içimi ürpertiyor.
Çok üþüyorum,sarýl bana…

Ýlerliyorum,bahçe içersinde.
Biraz ilerde,
Agora meyhanesinde;
Bir kadýn,
Çýðlýk çýðlýða þarký söylüyor.
Timur Selçuk,piyano çalýyor.
Meyhaneye giriyorum,
Ýki duble raký içiyorum.
Aklýma düþüyorsun,seni anýyorum.
Meyhaneden çýkýp,seni arýyorum.
Yapraklarýn arasýna bakýyorum,
Bulamýyorum.
Sen yoksun ya,avunamýyorum.
Yokluðuna dayanamýyorum.
Daha çok üþüyorum,
Sensizlikle daha da ürperiyorum.
Geleceðin günü,bekliyorum.
Hayaller kuruyorum,düþünüyorum.
Gel artýk,sarýl bana;
Sonbahar rüzgarý esiyor,
Çok üþüyorum…

Ýlerde,pembe bir bank görüyorum.
Gidip oturuyorum.
Kolumu omuzuna atýyorum,
Baþýmý,sana dayýyorum.
Hiç oturmadýðýmýz banklarda,
Sana þiir okuyorum.
Elini tutuyorum,
Usulca kalkýyorum.
Hiç yürümediðimiz yollarda,
Hiç buluþmadýðýmýz kuytularda;
El ele yürüyorum.
Sararmýþ yapraklara bakýyorum,
Hayallere dalýyorum.
Sonbahar rüzgarý esiyor,ürperiyorum.
Sarýl bana,çok üþüyorum…

Sosyal Medyada Paylaşın: