Gökte,Kara kara bulutlar, Ýnsanýn içine iþleyen bir rüzgar. Kýyýda, Tekneyi parçalamak için bekleyen kayalar. Denizde, Tekneyi yutmaya çalýþan dev dalgalar. Teknede, korkuyla,sýðýnacak bir liman arayan insanlar. Dev dalgalar arasýnda, Tekneyi umutla sürüyorlar. Bu amansýz fýrtýnada, Sýðýnacak bir liman arýyorlar. Küçücük tekneyi, Batýrýp çýkardýkça dev dalgalar, Birbirine fark ettirmeyerek, Korkuyla ürperiyorlar. Üstlerinde,ýslanmýþ yaðmurluklar, Þimþekler çaktýkça parlýyorlar. Ve dalgalarýn arasýnda Bata çýka ilerliyorlar. Bu fýrtýnadan onlarý kurtaracak, Sýðýnacak bir liman arýyorlar...
Ýbrahim Þevki Karanlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
i.Karanlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.