... bir insan vardý, düþümüze düþ katan çoðaltýp insaný, yoðurup yoðaltan ruh gibiydi hali/ yorgunluktan...
ekmek yapardý; bildiðimiz tandýr ama tadý tuzu baþkaydý mayasýna yýldýz tozu katardý...
hep birden üþüþürdük kapýsýna týklardýk camýný alýþtýk ya yemlenmeye vakitli vakitsiz kapýsýný vururduk serçeler kumrular güvercinler gibi didinir dururduk...
var mý böyle baþka biri her iþi hayrýna yapan/ yaptýran yýldýz tozu toplayýp uzak dünyalarý bize tattýran...
görmek ister misin / sen de bak ama o öyle bir yerde ki göremiyeceðin kadar uzak...
o hâbib’di / deldi daðlarý bizim için þirin’e aþkýmýz onun yüzünden baktým / gözümün önündeydi ansýzýn kayboldu birden esin perileri gibi þiire aþýk olanlar yürüdüler izinden..
olacak o kadar susuz hamur yoðrulmaz dolanýrken göklerde / yýldýzlar hiç yorulmaz...
Þaban AKTAÞ 19.10.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
Şaban Aktaş (Homerotik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.