YANLİZLİGİN KALBİNE

Bazen öyle bir an gelir ki,
Sanki dünya sýrtýný döner,
Karanlýk bir deniz olur zaman,
Ne yýldýz parlar, ne rüzgar eser.

Yüreðin daralýr, bir kafes gibi,
Nefes almak bile külfettir.
Her þey susturulmuþ,
Bir sen, bir boþluk, bir de sessizliktir.

Gözlerin ufka bakar ama görmez,
Düþlerin gömülür topraðýn derinliklerine.
Söylenmemiþ sözler birikir dudaklarda,
Ama kimse duymayacaktýr diye.

Bir "neden" ararsýn ama cevabý yok,
Yalnýzlýðýn bir dili olsa da konuþsa...
Desek ki: "Buradayým, býrak beni..."
Ama bilirsin, o senden asla gitmeyecek.

Ne el uzanýr o an sana,
Ne bir sýcak nefes dolanýr tenine.
Sanki her þey bitmiþtir artýk,
Ama biten sadece bir þeyin adý: umut.

Yine de, belki bir yerde,
Bir kuþ kanat çýrpar senin için.
Bir çiçek açar bir taþýn dibinde,
Ve hayat fýsýldar kulaklarýna: "Dur, gitme..."

Ama bugün, býrak her þey öyle kalsýn,
Kendi karanlýðýnda büyüsün yalnýzlýðýn.
Çünkü bazen insanýn yüreði aðrýr,
Ve bu da insan olmanýn tadýdýr bir yanýyla.

Yalnýzsýn diye eksik deðilsin,
Sessizlikte bile bir güç saklýdýr.
Ve unutma, hiçbir þey sonsuza dek sürmez,
Ne karanlýk, ne bu boðucu his...

Belki yarýn, belki biraz sonra,
Bir ýþýk dokunur ruhunun derinlerine.
Ve iþte o zaman,
Bugünkü yalnýzlýk, yeni bir senin habercisi olur.

Ve bil ki, yalnýzlýk bir aynadýr,
Kendini görürsün en çýplak hâlinle.
Korkma, bu da bir sýnavdýr aslýnda,
Güçlenirsin her kýrýldýðýnda gizlice.

Her sessizlik, bir þarkýnýn baþlangýcýdýr,
Her karanlýk, bir sabahýn müjdecisi.
Düþerken bile büyür bazen insan,
Çünkü dibe vurmak, zirveye dönüþün eþiðidir.

Þimdi býrak yüreðin serbest kalsýn,
Aðlasýn, baðýrsýn, yorulsun.
Zira hiçbir fýrtýna durmadan sürmez,
Ve her damla, yeni bir tohum sunsun.

RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: