Minnet Eylemem (Bir Başkaldırı)

Gönlümde bir sükûnet, dilimde bir isyan,
Kimseye minnet eylemem, ne de bir duala.
Kaderim çizdi çizgiyi, yüreðimdeki yan,
Hakkýn rahmetiyle yeterim, baþka bir þeyim yok.

Bir zamanlar düþünürdüm, yollar neye çýkar,
Gözlerim bakarken, her yanýmda bir aþk var.
Fakat þimdi farklý, artýk ne de olsa yýkýlmadým,
Yeniden doðdum, acý içinde büyüdüm ben.

Minnet eylemem, belki sana, belki de sana,
Kelimeler nafile, boþ yere aðýt yakmam.
Gökler aðlamaz, denizler durmaz,
Benimle durmaz hiç bir hüzün, hiç bir yýkým.

Bir bakýþla kayboldu yýllar, zaman yavaþladý,
Her an birer hatýra, ömrümse bir yolculuk.
Beni ne köle yapar ne de minnetkar,
Ben özgürüm, içimde sonsuz bir umut var.

Gerçek dostlar, gerçeðin tek adresi,
Bir zaman vardý, hatýrlatýrdý eski sesler.
Þimdi suskunum, ne suskunluðu anlatýrým,
Ne de kaybolan yýllar için yas tutarým.

Minnet eylemem, kimseye, hiçbir þekilde,
Gerçek sevgi, her zaman kendi yolunda gider.
Hayatýn içindeki tek baþýna kalan ben,
Ýçimdeki denizle huzura ererim.
Sosyal Medyada Paylaşın: