Sokaðýnda yürüdüm, sessizdi gece, Ayaklarýmda bin yýllýk bir yorgunluk. Bir ýþýk sarktý gökyüzünden, Sen misin? dedim, Sustum. Yüreðimde bir kuþ öttü, Kýrýlmýþ kanatlarýyla, Senin adýný çaðýrdý.
Sözlerinde durdum, yýldýzlar küstü, Gölgesi düþtü yalnýzlýðýn, Kollarýmda bir sýzý, Dilimde yarým kalan bir türkü. Hasretin kýlýcý gibi Göðsümde gezdi, Ve hiç sormadý halimi.
Doruklarda bir rüzgar. Senin adýný esti. “Aç kollarýný…” dedi. Bir nefes kadar yakýn, Bir ömür kadar uzak.
Kokunu sürdüm yüzüme, Gökyüzü sarhoþ, Adýmlarým sende kaldý, Ben ise hala yollarda.
Yüreðime ince ince iþledim, Düþlerim geceye karýþtý. Bir yaðmur yaðsa , Ýzlerini silse. Ama yýldýzlar, Beni senden alýr mý?
Mahmut Fakhani
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Fakhani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.