YORGUN DÜŞLER

Hayat yordu beni güzelim,
Beklemekten yoruldum,
Özlemekten yoruldum,
Hoþ görmekten yoruldum,
Boþ vermekten yoruldum...
Ýçimden geldi bugün,
Attým yorgun ruhumu
Akdeniz’in ýlýk sularýna,
Yýldýzlar gibi ýþýldayan bir çift bal rengi gözdü
Aydýnlatan ufkumu, ýsýtan ruhumu,
Dalgalanan simsiyah saçlarýyla
bir deniz kýzýydý sanki
Sürükleyen beni
derin sulara
Hadi, gel, gel... diye fýsýldýyordu
kalbimi titreten sesiyle...
Sonra dalgalarýn hain uðultusunda
kaybettim gözlerini.
Oysa ne kadar mutlu olmuþtum
þu kýsacýk düþ yoðunluðunda.
Varlýðý nasýl da coþturmuþtu gönlümü,
Her düþ gibi yok oldu uyanýnca.
Ýþte huysuz, aksi, bezgin ve yorgun biri oldum yine.
Anladým ki ister dostum ol ister sevgilim,
Yeter ki sen ol hayatýmda.
Hiç bir ihtiyacým yok senden baþka...


Sosyal Medyada Paylaşın: